İtalya’da ekonomik ve sosyal krizin üstünü örtmek, halkın giderek yükselen tepkisini önlemek, insanların mücadele azmini kırmak için iktidar ve medya “ulusal birlik” söylemlerine sarıldı.
Geleneğimizden aldığımız devrimci irade ile günümüzün değişen koşullarında toplumsal mücadelenin yeni koordinatlarını çizerek geleceğe adım atmak için “GELENEK VE GELECEK” platformunu 14 Temmuz 2016 tarihinde kurduk.
Yarınların süratle bugüne dönüşmesi nedeniyle siyasal saptamalarımızın gerçekçi olmasına özen gösterdik. Ve unutmadık siyasetin eylem ve uygulama yetisinin “bugün” olduğunu. Bu nedenle, yarın için söylediklerimizin arkasında durmayı olmazsa olmazımız olarak kabul ettik.
Ama, yarının yükünü kardırmakta zorlanmalar oldu ve 6 Ocak 2018 tarihinde “gelenekvegelecek.com” wep sitesinin yayınına ara verdik.
Yarın için söylediklerinin arkasında durmakta direnen bizler, başladığımız işe devam etme kararı aldık ve ilk olarak “gelenek ve gelecek” wep sitesini yeniden faaliyete geçirdik.
Yine, siz okurların karşısındayız.
Neler yapmıştık?
Emperyalist sistemin ve işbirlikçi yöneticilerin Cumhuriyet ve değerlerine azgınca saldırdığı, karşı devrimin zincirlerinden boşaldığı:
bir dönemde işlerlik kazandırdık “Gelenek ve Gelecek Platformu”na.
Bu doğrultuda,
Beraber olamadığımız ara dönemde dünyada ve ülkemizde önemli değişiklikler oldu. Bu değişikliklerin paralelinde, teoride ve pratikte yeniden sizlerle birlikteyiz.
Yeniden merhaba!..
Dünya Bankası projeleriyle, destekleme alımlarıyla üreticiye fiyat desteği sağlayan kimi kurum ve kuruluşlar ile Tarım Satış Kooperatifleri Birlikleri kapatılmış, özelleştirilmiş veya güçten düşürülmüştür.
İklim değişimi, ticaret ve fiili bölgesel savaşlar, eli tetikte NBC soslu cephe savaşları, çevre tahribatı, kıtlık ve mega kentlerde üretilen hizmetler çıkmazı, nefsi mülkiyetçi düzenek temeli çatladı, çöküyor, yolun sonu göründü. Önümüzdeki yıllar asal ihtiyaçlar için üretim çarkların durduğu, savaş tamtamların çaldığı, ülkelerin cepheleştiği ve sofistike silahlarla orduların çarpıştığı yıllar olacak. Çağımızda bizim gibi ülkelerdeki mevcudun analizinde; artık neoliberalizm tamamen etkili, emperyalizm dışsal’dan “içsel olguya” şimdilerde içimizde tam konsantre olmuştur. (Mahir’ler ve Deniz’lerin ‘68 ruhuna’ atfen Allah onları rahmet eylesin. Nurlar içinde yatsınlar). Pisikolojik harp için telekominikasyon ve medya üzerinden dezinfermosyan akışı; internet ağları, sosyal medya hesapları, network ağları ile dolaşımda olan bütün veriler artık emperyal devletlerin istihbari tekeliyetinde süzülüyor, simultine denemelerle yaşamda örtüşen ultra operasyon formlarını yerli işbirlikçilerle hataları tolere ederek uyguluyorlar.
Diğer yandan doğu toplumu olarak asabi duygusal karakterimiz bu pisiko-sosyo operasyonel senaryoların kıskacına alınmıştır. Etnisite ve inanış temelinde iç kırılmalar ve kıyımlar coğrafyamızda başat. “At izi, it izine karıştı “ , “ortalık 56’ya gidiyor” vekalet savaşı veren kukla örgütlerin sosyo-pisiko tahlili sağlam ve objektif temelleri kamuoyu nezdinde açığa çıkarılacak ve coğrafyamızdan tamamen dışlanacak asil bir durulama gerekli. Asabiyet harsın ilerleticisi ve karakterize edicisi (İbn Haludun); bu içerik ve kapsam her zaman nefsi mülkiyetçi kültürel formda harp ve talan ile daim kalırken, rasyonel batıda planlı makyavelist tarz, şark kurnazı doğuda ise pekmez döken muaviye tarzıyla güncel reel siyaset oluşmaktadır. Reel –rasyonel ya da ilmi siyaset ile bu dünyada yol alanlar nefsi emarelerine yenilip şeytanla işbirliği yaparak dünyayı cehenneme çevirdiler. Bu top yekun bir şuur kaybıdır. Bu nefsi dünya işte her gün böyle “yalap –calap” dönüyor.
Kültüreli arıtma temelinde şuurlu bir istikamet için suhuyetli sakinlik hali ile ünsiyete yönelim ve haka riayet öne çıkartılmalıdır. Ülkemizde 31 Mart yerel seçimleri (demokratik içerikten arı) vesilesi ile gerilen ve kutuplaşan (sağlıklı ve doğal olmayan) politik ortamının aşılması için toplumcu yurtseverlik mihverinden yürüyüş geliştirme gerekliliği için ilginize sunduğum vicdani politik rota yerellerin özgün yapıları dikkate alınarak meşveret meclislerinde konuşulmalı ve sabırla yaşama aktarılabilmelidir.
Karanlık atmosferli Keten pereden çıkış için sulhuyetli bir dayanışma “yolu bulalım ya da açalım”. Dezenfermasyon ve troller etkisindeki medya – sosyal medya körleştirmesi altından hızla sıyrılarak hakikatin yeni formlarına (yakın bilgi üzerinden) vicdani istikamette yol alırken şunun kesin bilincinde olalım: Etnisite temeli halkalar ayrışımı, inanışta ötekileştirme, “sol ve sağ ideolojik” yapılanmalar diye: “daraltılmış nadide bizlere” atfen yapılan tahlillerinin ve eylemlerin tümü faşizan bir zihniyet taşır, düzenek fikriyatını besler. Doğal yaşamda ve yeryüzündeki her ortamda kâr ve rant için her şeyi talan eden bir fütursuzluk yaşanıyor. Türkiye toplumu mânayı önceler (Cemi Meriç) bu arada pisiko sosyal süreçlerin duygu bölüntü paketleri (quantatif) sonucu birikimli potensia içinde hemen hemen bütün doğu toplumlarında bunaltı ve asabiyet içindeyiz. Bunların sükunetle ve suhuletle konuşulması lazım. Toprağın dili deruni Türkçe ile “ses değişimi” ve sahada “katılıma açık” alternatif çözümler sunan yürüyüş geliştirmek gerekiyor. Seksen yıldan beri tahrip ve yapısal bozunuma uğratılan laik demokratik cumhuriyetin toplumsallaştırılmasında ve dünyayı değiştirmede teorik-pratik mücadelemizde yavan ve sanal alemlerde bir arpa boyu yol aldık. Nefsi mülkiyetçi düzen altındaki bu yaşamda menfaatler üzerinden kısa süreli “ne ütersem faydadır”, çarçabuk biten vefasız yolculuklar ve ahdini unutma, güven bunalımı meseleleri herkesi yakıp kavurmaktadır. Vicdani politika ile tutarlı davranış ve anlamlı tavır alış temelinde, ahde bağlılık ve dostluk sarmalında sabırla, süreklik taşıması gereken bir uğraşı önümüze serilmektedir. Yeryüzüne yayılacak ( İnşallah, dünya hep beraber bu nefsi düzenden çıkacaktır) değişimin başarıya ulaştırılmasında; yeni yaklaşımlar ve farklı irdelemelerin modellenmesi pratiğin mihenk taşına titizlikle vurulması gerekiyor. Kirlilik ve şer kokan bu iklim ve bu kaotik atmosferden ferah bir muhabbet ortamına çıkabilmeliyiz. Sanal alemlerde karşılıklı yazışmalar ve sohbet denemesi yavan sözler altında istikrar kazanmıyor. Kaldı ki düşünüş paralelliği taşıdığını sandığımız binlerce sanal arkadaştan ve pratik olarak yakın olduklarımızdan da fersah fersah uzaktayız.
Türkiye, önümüzdeki süreçlerde de hep beraber göreceğimiz gibi, ” başkanlık “ emperyal siyaset odaklarınca kıskaca alınarak uydu konumuna düşürülecektir. Sözde muhalefet partisi CHP artık bu yönelime periferi bir odaktır. Kısaca bu düzenekte iktidar-muhalefet aynı yumurta ikizidir. Çevre duyarlılığı yüksek, onur ve vicdan eylemleri ile açığa çıkan 2008 kuşağı, 2017 seçim sürecinde “Cumhurbaşkanlığı sistemine” itiraz dinamiği halini aldı. 2019’a girdiğimiz bu günlerde henüz alternatif bir yönelim ortaya çıkaramadı. Türkiye toplumu kendi mecrasına çekilen bu değişim güçleri ve iktidara destek veren kitlelerin hoşnutsuzluğu minvalinde kıpırdanmalarının da ortaya çıkmaya başladığı bir ekonomik kriz kıskacında sancılı bir gebelik yaşamaktadır. Yerel seçimler kitlelerin politik duyarlılığını yükseltecektir. Önümüzdeki dönemde değişim güçleri yeni bir dönüştürücü yapılanma için toplumsal yapıda pratik olarak kendini örmelidir. Günlerimiz yeryüzünü ve ülkemizi feraha çıkarmak için sayılı, hayatın akış dirimselinde canlı ve sulh yapıcı pratik eylemlilikler içinde olmalıyız.
Toplumcu yurtseverlik mihverinden yürüyüş hareketi ile Türkiye’de ayrımsız tüm toplumu alternatif değişim istikametinde örmek ve toplum devleti formunu inşa etmede projeler geliştirmek için ayrı tutarlı ahlak formunun can ve vicdan sarmalında kristalize olacağı politik rotada buluşma ve kadim kültürü damıtma için toprağımızın şu ana ilkelerinde uylaşım gerekiyor:
A. “Yurtta sulh, cihanda sulh” şiarına sadıklık…
B. Laik demokratik toplum devleti formu için liyakat ve hakkaniyet temelinde örgüsel modelleme…
C. Tüm yeryüzünde işgalci ve istilacı nefsi mülkiyetçi emperyalist sisteme karşı tam bağımsızlık için dirençli değişim mücadelesi…
D. Her türlü ” dinciliğe, şovenizme ve ayrımcılığa” karşı birlik ve dirlik için İNSAN KARDEŞLİĞİNİ yükseltmek…
E. Veri analizi destek süzgeçleri temelinde delege ve temsil sistemini ortadan kaldıran doğrudan demokratik ve geri çağırma hakkını, üye iradesine mündemiç kılmış üretken bir tüzük ( Merkezi sinir sistemi ve hissi kabiliyet )…
F. Mazlumlar, yoksullar ve çalışanlar yararına doğal gidişatı ve ekosistemi gözeten tüm halik olmuşların hakkına riayet eden, rant ve sömürüyü yok edecek kamusal bir program…
Vicdani politik rotanın tesisinde kadim kültürelden damıtılması, razılıkla buluşma ve dirimselde geleceği birlikte kurmaya katkı için uylaşım geliştirme toplumsal kaynaşmamız için durumdan çıkan vazifelerdir. Bu vazifede: Fikriyat çerçevesinde özgünlük ve özgürlük kokan her düşünceye saygılı olurken onurlu bir duruşla, vicdani bir ufuk çizgisinde mazlumun yanında hak ve adalet mücadelesine sevgi ile emek verip katılımcı olmaya “gayret edeceğiz”…
İşitilmesi dileği ile baki selamlar…
Orhan Karakuş 05/01/2019
Venezuela ordusuna Maduro hükümetini devirme çağrısı yapan ve bu ülkeye ekonomik yaptırım kararını açıklayan ABD Ulusal Güvenlik Danışmanı Bolton’un elinde tuttuğu sarı not defterinde ise “5 bin ABD askerini Kolombiya’ya gönder” yazılı. Arkasındaki Dünya haritasında da Maduro’ya destek veren ülkeler kırmızıya boyanmış. Bu fotoğrafın verilmesinden sonra Reuters’e konuşan üst düzey Amerikalı bir yetkili, “ABD, NATO müttefiki Türkiye ile Venezuela arasındaki ticareti izliyor ve herhangi bir yaptırımın ihlal edildiğine karar verirse harekete geçecek” diyerek ülkemize yönelik yeni bir tehdit savurmaktan geri kalmadı.
Chavez’in 1998’de devlet başkanı olmasından sonra ABD sömürüsünden kurtulmaya başlayan Venezuela’yı Washinton yönetimi sürekli ekonomik kıskaca, siyasi ve askeri baskı altına almaya çalıştı. Chavez’den sonra başkan seçilen Maduro da bağımsızlıkçı ve halkçı politikaları uygulamayı sürdürdüğü için ABD emperyalizminin şimşeklerini üzerine çekti. Yirmi yıldır ABD’nin öteden beri arka bahçesi saydığı bir ülke emperyalist ABD’nin kıskacından kurtulma mücadelesi veriyor. Venezuela’nın suçu bu!
Günümüzde ABD’nin darbe yoluyla veya içsavaş çıkartarak, kuklaları vasıtasıyla tekrar ele geçirmeye çalıştığı Venezuela hakkında değerlendirme yaparken; Chavez’in politikalarındaki yetersizlikleri veya Maduro’nun hatalarını, politikalarındaki eksiklikleri, yanlışları öne çıkartarak ancak ABD emperyalizminin yeni sömürgeci “demokrasi” ihracına hizmet edilir.
Nedense ABD emperyalizmi ve Avrupa’nın eski sömürgeci devletleri, son otuz yıldır, petrol ve doğal gaz bakımından zengin ülkeleri “diktatörler”den kurtarıyorlar. Irak’ı işgal ederek Saddam’ın diktatörlüğünden, Libya’yı Kaddafi “delisi”nden kurtardılar! Bu “kurtarma” operasyonları sırasında sözü geçen ülkelerde milyonlarca insanı katlettiler, içsavaşlara sürüklediler ve sonuçta bölerek “demokrasi” getirdiler, insan haklarına kavuşturdular! Ama bu arada petrol, doğal gaz gibi enerji kaynaklarına elkoymayı da ihmal etmediler. Fakat Suriye’yi “zalim Esad”tan istedikleri şekilde kurtaramadılar!…
Suriye’yi dize getiremeyen Trump’ın, bugünlerde, Venezuela üzerinde yoğunlaşarak Monroe doktrinini hatırlatan politikaları uygulamaya kalkıştığı anlaşılıyor. Emperyalistler, Saddam’a ve Kaddafi’ye yaptıkları gibi Maduro’yu da şeytanlaştırarak Venezuela’da darbeyle kukla bir yönetim kurmaya giriştiler.
Maduro kimdir?
ABD emperyalizminin devirmeye kalkıştığı Maduro, Venezuela’nın yerli halkının içinden gelen, Chavez’in yanında devlet yönetimini öğrenmiş bir devrimcidir. Bugün bulunduğu yere tesadüfen gelmiş birisi değildir. Sendikacı bir babanın oğlu olan Nicolas Maduro gençliğinde bir öğrenci lideriydi. Sosyalist Lig adlı bir siyasi örgütü destekliyordu. Liseyi bitirdikten sonra Caracas metrosuna bağlı otobüslerde şoför olarak çalışmaya başladı. Sendikaya girdi ve sonra sendikanın başkanı oldu. Chavez’in önderlik ettiği Beşinci Cumhuriyet Hareketinin de kurucuları arasında yer aldı. Ardından Kongreye seçildi. 1999-2000 yılları arasında yeni Anayasayı hazırlayan Kurucu Ulusal Meclis’te görev aldı. Mecliste, Sosyal Haklar Komisyonu’nda ve Bolivarcı Hükümetin ilk yıllarında işçilerin hakları, asgari ücretin belirlenmesi gibi konular üzerinde çalıştı. 2004 yılında ALBA’ya (Amerika Halkları için Bolivarcı İttifak), 2006’da Ulusal Meclis Başkanlığına seçildi. 2008 yılında UNASUR’un (Güney Amerika Ulusları Birliği) ve 2011 yılında ise 33 ülkeyi ve 550 milyon nüfusu temsil eden CELAC’ın (Latin Amerika ve Karayip Devletleri Topluluğu) kuruluşunda önemli rol oynadı. Daha sonra Dışişleri Bakanı oldu ve Chavez’in yardımcılığına yükseldi. Kamucu-halkçı ve bağımsızlıkçı bir işçinin milletvekilliğinden sonra başkan yardımcılığına ve sonuçta Venezuela’nın başkanlığına kadar yükselmesi bu ülkenin burjuvazisinin hoşuna giden bir durum değildi.
ABD’nin düşmanlığının nedenleri
Maduro’nun da içinde yer aldığı Bolivarcı Chavez’in Hükümeti döneminde neler yapıldı da ABD bu ülkeye karşı düşmanlık yapmaya başladı. Maduro’nun başkanlığı döneminde takipçisi olduğu Chavez’in bağımsızlıkçı, halkçı-kamucu yönetimi neden ABD için sorun oldu?
Her şeyden önce Venezuela’daki Chavez’in Bolivarcı yönetimi ABD emperyalizminin “arka bahçe” siyaseti için “kötü” örnek oldu. İkibinli yılların başlarında Latin Amerika’da patlak veren sol hareketlenmenin liderliğini Chavez yapmaya başladı. Chavez’in kamucu ekonomi ve sosyal politikaları bütün bölge ülkelerini etkilemekteydi.
İkincisi, Venezuela, 300 milyar varil ile dünyanın en büyük kanıtlanmış petrol rezervine sahip ülkesidir (ikinci ülke 267 milyar varille Suudi Arabistan’dır). Doğal gaz rezervleri bakımından da dünya sıralamasında yedincidir. Bu yeraltı zenginliği öteden beri ABD’nin iştahını kabartıyor. Ama Bolivarcı Chavez yönetimi Venezuela petrolünün büyük kısmını ellerinde tutan uluslararası petrol şirketlerinin bu ülkedeki bütün rezerv arama, petrol üretim, satış vb. işlerini devletleştirdi. Chavez bu millileştirme girişimiyle BP, Chevron, CNPC, Conoco, Exxon, Lukoil, Petronas, Repsol, Statoil, Total gibi uluslararası büyük petrol tekellerinin hesaplarını altüst etti.
ABD’nin Chavez ve Maduro yönetimlerine düşmanlığının üçüncü nedeni de Küba gibi ABD’nin hoşlanmadığı, Rusya ve Çin gibi rakip olarak gördüğü ülkelerle iyi ilişkiler geliştirmeye yönelmeleridir. (1)
ABD bu düşmanlığı Venezuela ile iyi ilişkiler içinde olan diğer Latin Amerika ülkelerine karşı da sürdürdü.
Demokrasi ve insan hakları şampiyonu ABD, 2002’de Chavez’e karşı başarısız bir askeri darbe yaptırmakla kalmadı, 2009’da Chavez’in önderlik ettiği Bolivarcı İttifak’a katılma kararı alan Honduras Devlet Başkanı M. Zelaya’yı askeri darbeyle devirdi. 2012’de de Paraguay Devlet Başkanı F. Lugo’nun parlamenter bir darbeyle yönetimden düşürülmesini sağladı.
Önemli diğer Latin Amerika ülkelerine de ABD kaynaklı saldırılara devam edildi.
Arjantin ABD’nin ekonomik ambargosuyla karşı karşıya kaldı.
Brezilya’da 2018 seçimini ABD’nin desteğiyle sağcı Jair Bolsonaro kazandı.
Geçtiğimiz haftalarda, parçaladıkları Suriye’deki bu durumun kalıcılaşmasını sağlamak için Türkiye’ye gelen ABD Ulusal Güvenlik Danışmanı Bolton’un Brezilya’da seçimi sağcıların kazanması üzerine söyledikleri emperyalist tekellerin neden bu ülkelere saldırı başlattığını açıklamaktadır: “Kolombiya’da Ivan Duque ve Brezilya’da Jair Bolsonaro’nun devlet başkanı seçilmeleri, bölgede serbest piyasa prensiplerine bağlı, açık, şeffaf ve hesap verebilir yönetimlere artan bağlılığı gösteriyor.”
Görüldüğü gibi sorun, halkçı- kamucu ekonomi politikalarıyla neoliberal serbest piyasacılığın mücadelesinde düğümlenmektedir. ABD, Latin Amerika’daki ülkelerin pazarlarını ve doğal kaynaklarını emperyalist tekellere açmasını istiyor. Bunu sağlamak için de “demokrasi” darbeleri yapıyor, ekonomik ambargoları devreye sokuyor.
Chavez ve takipçisi Maduro yönetimi ülkelerini fakirleştirmedi, geliştirdi
Emperyalistler, diktatörlükle yönetildiğini ilan ettikleri ülkelerde demokrasi ve insan haklarının olmadığı iddiasından başka halkın açlıkla da karşı karşıya olduğunu ileri sürerler. Venezuela için de bu yalanları uzun zamandır yayıyorlar. Maduro’nun sürdürdüğü Chavez programı Venezüella’yı açlıkla karşı karşıya getirmedi. Batı basınında “açlık isyanları” diye sunulanlar, ABD’nin kontrolündeki muhalefetin gıda stoklarını yağmaladığı olaylardır.
Bu ülkede Chavez iktidara geldikten sonra ülkenin yarısını oluşturan en yoksul kesimlerin kalkınmasını temel aldı. Zengin ve orta sınıfların tepki gösterdiği Chavez’in bu halkçı programı Venezüella’yı geliştirdi, halkın refah seviyesini yükseltti. Venezüella’yı sıkıntıya sokan tıpkı Küba’da yaptığı gibi ABD’nin bu ülkeye karşı da uyguladığı ekonomik ambargo ve saldırısıdır.
Bolivarcıların yeni iktidar oldukları 2000 yılında Venezüella’nın GSYİH’si 118 milyar dolar, kişi başına gelir 4.824 dolardı. 10 yıl içinde GSYİH 294 milyar dolara ve kişi başına gelir ise 10.317 dolara yükseldi.
Chavez’in ölümünden sonra onun programını sürdüren Maduro da ülkeyi büyüttü. Ülkenin GSYİH 2013’te 369 milyar dolara, 2014’te ise 481 milyar dolara yükseldi. Fakat petrol fiyatlarının dünya genelindeki düşüşü ve ABD’nin ambargosu sonucunda bu ülkenin GSYİH düşmeye başladı. Chavez 2013’te öldüğü zaman günlük petrol üretimi 2.7 milyon varilken Maduro döneminde, 2016’da, 2 milyon varile düştü.
Venezuela ekonomisinin petrole bağımlı olması, büyük ölçüde halkçı bir ekonomi politikasının uygulanmasına karşılık; kamucu-planlı sanayileşmenin öneminin kavranamaması bu ülkeyi emperyalist saldırılara fazlasıyla açık halde bıraktı. Anti-emperyalizmi sadece büyük dış güçlere karşı bir mücadele olarak görüp, bunların içerdeki yuvalanmalarını ve sorunların asıl kaynağının da sermayenin bütünsel saldırısı olduğunu görmemenin, sermayenin gücünü küçümsemenin devrimci-yurtsever güçlerin önemli zaafları olduğu Venezuela deneyiyle bir kez daha ortaya çıktı. Emperyalist kapitalizmin günümüzde neoliberal politikalarla sürdürdüğü sömürü yöntemleri karşısında, Venezuela gibi geri bıraktırılmış ülkelerde, sadece petrol gibi doğal kaynaklara dayanan kalkınma hamleleriyle yol almak mümkün görünmüyor. Bu kalkınma girişimleri kamuculuğu esas alsa bile, ülke koşullarına uygun planlamacı sanayiyi kurmayı hedeflemeyen bu ülkelerin sosyo-ekonomik kalkınmaları ve emperyalizmin saldırılarını savuşturmaları çok zordur.
Her türlü engellemeye karşın Chavez yönetiminin bu ülkede önemli işler başardığı da bir gerçektir. Ama bu yapılanlar bugün yaşanılan sorunların ortaya çıkmasını engelleyememiştir. Yapılan iyi işlere rağmen emperyalizm ülkeyi iki kampa bölmekte başarılı oldu. Chavez döneminde sosyal sorunların çözümlerine yönelik önemli adımlar atılmış olmasına karşın emperyalist güçler bu ülkenin özellikle orta sınıfları üzerinde hala etkili olabiliyorlar.
Chavez’in iktidarı döneminde Venezuela’da yapılan işlerden örnekler…
-Chavez’in ilk on yıllık iktidarı döneminde, Venezuela ekonomisi yüzde 47.4 büyüdü.
-Yerel sorunlarla ilgilenen 30 bin yerel halk konseyi oluşturuldu, sosyal sorunların tespit ve çözümüne halkın doğrudan katılımı sağlandı. (2)
-On yılda sosyal hizmetlere ayrılan bütçe yüzde 60.6 oranında artırıldı. Bütçenin yüzde 42.3’ünü sosyal yatırımlara ayrıldı.
-Ülkedeki eşitsizlik yüzde 54, yoksulluk yüzde 44 oranında azaltıldı. 1996 yılında yüzde 40’a ulaşan aşırı yoksulluk oranı Chavez döneminde yüzde 7.3’e düşürüldü.
-İşsizlik yüzde 11.3’ten yüzde 7.7’e düştü. Sosyal güvenceye sahip olanların sayısı üç kat arttı.
-Misyon adı verilen sosyal programlardan 20 milyon Venezuela vatandaşı yararlandı. (Venezuela’nın 2017 yılındaki nüfusu 31 milyondu.)
-Chavez öncesinde büyük bir sorun olan okuma-yazma sorunu UNESCO’ya göre tümüyle ortadan kalktı.
-Parasız eğitim politikası ile çocukların yüzde 72’si anaokuluna gitti ve ilköğretimde okullaşma oranı yüzde 85’e yükseldi.
-Binlerce yeni okul inşa edildi. Devlet okullarında öğretmen sayısı beş kat arttı, 65 binden 350 bine ulaştı.
-Bolivarcı Üniversiteler adıyla yeni ve ücretsiz üniversiteler kuruldu. Üniversiteye devam eden gençlerin oranı yüzde 83’e yükseldi ve bu yönden Venezuela Latin Amerika’da ikinci, dünyada ise 15’inci sıraya yükseldi.
-1998 yılında nüfusun yüzde 21’inin yetersiz beslenme sorunu olduğu bu ülkede, oran yüzde 5’e indi.
-Gıda tekellerinin pahalı ürünleri karşısında, üretimi ucuz gıdaların satıldığı MERCAL isimli süpermarket zinciri oluşturuldu.
-1980’lerde gıda ürünlerinin yüzde 90’ı ithal edilirken bu oran yüzde 30’a düşürüldü.
-4 milyonu çocuk 5 milyon Venezuelalıya okullarda ücretsiz gıda sağlandı.
-Chavez’in 2013’de ölümünden önceki son yıllarda yoksullar ve orta gelirliler için 250 bin ucuz konut üretildi.
-Çocuk ölümlerinin oranı binde 25’ten binde 13’e düşürüldü.
-Nüfusun yüzde 96’sının temiz suya ulaşımı sağlandı.
-1998 yılında 10 bin kişiye düşen doktor sayısı, Küba’nın da katkısıyla, 18’den 58’e yükseltildi. Sadece Barrio Adentro isimli ücretsiz birinci ve ikinci basamak sağlık hizmeti verilmesini içeren programla ülkeye gelen 8 bin 300 Kübalı doktor, 7 bin klinik kurdu, bu kliniklerde 1.4 milyon insanın hayatı kurtarıldı.
-2007-2013 arasında 19 bin 840 evsiz sokakta yaşamaktan kurtarıldı.
Halkın bu tür sosyal ev ekonomik sorunlarının çözümü şüphesiz çok önemlidir ama bu tür adımlar ülkenin emperyalist sermayenin saldırısından kurtulması, tam bağımsızlığın sağlanması ve toplumcu demokrasinin kurulması için yeterli olmuyor. Emperyalizmi kovmak, emperyalizmin hegemonyasından kurtulmak tam bağımsızlık için şarttır fakat yeterli değildir. Emperyalist kapitalizmin içerideki kollarının – kanatlarının da koparılması gerekir… Ülkedeki üretici sınıf ve tabakaları (başta işçiler ve üreten köylüler olmak üzere, teknik elemanlar, doktorlar, avukatlar, Lise-üniversite gençliği ve akademisyenler, öğretmenler ve topluma hizmet üreten diğer kesimler…) seferber ederek, bu emekçi kesimlerin çıkarlarını esas alacak biçimde bir kalkınma modeli gerçekleştirilmelidir. Emperyalist sermayenin kıskacından ülkeyi kurtarmak için bütün bu sınıf ve tabakaların desteği sağlanmalı ve ülkenin tüm yer altı – yer üstü değerleri kamucu, merkezi planlamacı bir anlayışla esas olarak sanayileşmek için kullanılmalıdır. Devrimci demokrasiye ve sosyalizme de ancak bu yoldan gidilerek ulaşılır.
***
2003’te BOP ile Kuzey Afrika ve Batı Asya’daki 23 Müslüman ülkeyi bölmek gerektiğini yazan C. Rice, 2005 yılında da Chavez’in “bölge için bir tehdit” (Bölge dediği ABD’dir!) olduğunu açıklamıştı. Bugün de Trump ve adamları bu ülkede faşist bir darbe yaptırmaya çalışıyorlar. Demokratik (!) AB de bu emperyalist plana destek vermekten geri kalmamaktadır. Emperyalist devletler, Venezuela’nın bu ülkelerdeki paralarına, altınlarına ve diğer mallarına el koyarak soygun ve talanlarına bir yenisini daha ekliyorlar.
Ama bütün bu saldırılar Venezüella’nın ilerici-devrimci halkını yıldıramıyor. En son Venezuela’daki iktidarın önemli isimlerinden Cabello, yaptığı açıklamada, 2 Şubat’ın, Venezüella’nın 2013 yılında ölen Devlet Başkanı Hugo Chavez’in iktidara gelişinin 20. yılı olduğunu hatırlatıyor ve sözlerini şöyle sürdürüyor:
“Bolivarcı devrimin yıl dönümü ve ben evimde oturmam. Yeni kavgalara ve zaferlere hazır olarak hep birlikte Caracas Bolivar Bulvarı’na çıkıyoruz. Emperyalist saldırılar karşısında vatansever ittifak. Biz kazanacağız.”
Sonunda mutlaka dünyanın ezilen halkları kazanacak…
(1) Uluslararası ilişkilerde her ülke kendi çıkarını esas alır. Rusya’nın da Çin’nin de her şeyden önce kendi çıkarları için Venezuela ile ticaret yaptıklarını görüyoruz.
Çin, Venezuela’ya 2007’den sonra petrol karşılığında 50 milyar dolar civarında kredi verdi, bunun yarısı kadarı, 2016 itibariyle, petrol olarak Çin’e ödendi. Bu arada Çin’in en büyük petrol şirketi CNPC, Venezuela’da en büyük petrol oyuncularından biri haline geldi.
Rusya ise, Venezuela’ya Chavez iktidarı sırasında 11 milyar dolarlık silah sattı. Venezuela’nın petrol şirketi PDVSA, Rus petrol devi Rosneft’e ortaklık ve Venezuela’nın Amerika Birleşik Devletleri’ndeki rafineri firması CİTGO’yu ipotek olarak verdi.
(2)Bir ülkenin temel sorunlarını, her şart altında “yerellerden yukarıya doğru” çözmeyi savunmak her şeyin çaresi değildir. Ulusal düzeyde stratejik planlamacı bir bakış çerçevesi içinde yerellerin örgütlenmesi, yerellerden yukarıya gidişten bir sonuç alınabilir.
Devrimci, sosyalist bir partinin örgütlenmesinde de yerellerden yukarıya doğru örgütlenme ve bu örgütlerin parti içindeki yerleri Demokratik Merkeziyetçilik genel ilkesiyle diyalektik bütünlük içerisinde ele alınmalıdır. Aksi durumda demokratizme ya da tersine bürokratizme yol açılır ki bu devrimci partiden başka bir örgütün ortaya çıkmasına neden olur.
Mehmet Ali Yılmaz, 02.02.2019
“Yaşam bana bir şey vadetmiyor,
Ölüm ise çağırmıyor beni,
Söyle kız kardeşim, söyle,
Ne yapabilirim?”
Yeni evrim teorisinde yaşar kalma olasılığına matematiksel modelleme getiren, Prodetrminizm ile olasıklı olabilirliği -orjinalini Almanca kaleme alması (sitemini anlamlı bulalım)- zamanın predefiktif aşamasında yeniden – üretim fonksiyonun/ mekanizmasının (A’=exp(-2πit’/T) ) yaşar kalma olasığını submaksimal ve monopolist arızaya uğratmadan kendiliğinden üretmesi ve belirsizliğini sekünder zaman enleminde irdeleyen Yılmaz Öner’de bilgi:
LJ zaman enleminde andaki olası olayı ; “O zaman görülür ki her aktüel, bilvesile arıza öncesi (primer)(1/Ti) frekans paketiyle virtüel, bil vesile arıza sonrası (sekonder) (1/ri, j-1) frekans paketi arasında kalsik klasik determinist anlamdaki ve (i) indisi ile gösterilen tekabül, aynı anda, aynı (1/Ti) aktüel frekans paketiyle j-tane farklı virtüel alternatif (1/ri,j-1) frekans paketi arasındaki ÇOK ANLAMDA belirli (MEHR-DEUTIG) bir tekabüle dönüşmektedir. Çok- anlamlı tekabülün ürünü olan virütel alternatifler birbirlerini aynı anda dışlamaktadırlar ki aralarından SADECE bir tek Pi, j-1 olasılık fonksiyonun maksimumunun tekliği gereği, Eksklusif (tekel) olarak aktüelleşebilmektedir.1 Submaksimal yaşar kalma olası durumunu modellemede sunduğu üretim fonksiyonu ve kendiliğinden doğan H ve H-1 girdi-çıktı dönüşümü altında ᵠ= H-1 H(ᵠ) iç özdeşlik denklemi ve (ᵠ) potentia iç biçimi üzerinde aynı anda enerji alıp veren H ve H-1 operatörü için Y.Öner:
“Doğadaki her olayın dinamik birer üründen bilgimizin ise bu ürünlerin objektif biçimlerine indirgenmiş, yani H-1 H(ᵠ)=ᵠ durumlarından oluştuğunu unutmayalım. Demek ki <genel olarak bilginin kendisi> böyle bir indirgeme sonucu belirlenen, kısaca dinamik sürece bir anda girip aynı anda çıkmış, objektifleşerek çıkmış ᵠ= H-1 H(ᵠ) biçiminde yatıyor. Herhangi bir bilginin genel olarak doğmasını sağlayan denklem budur, bir iç özdeşlik denklemidir…”
Kısaca iç özdeşlik denklemi bilginin üreme koşuludur veya bilginin genetik denklemidir. Ne türden olursa olsun doğa hakkındaki bilgimizin üreticidir.
Bilgi edinme olayı: (1) farazi bir iç biçimden dinamik (objektif ) ürüne (uygulamaya denemeye) geçiş (2) deneyden sonra bu farazi biçimin artık objektiflik kazanması ve böylece doğrulanmasıdır. Farazi iç biçim bilgi edinme olayı karşısında böylece invaryant kalır.2
Yılmaz Öner’in diğer eserlerinin bazılarında de tetkik ederek aldığımız feyiz ile bilgi; iç geometrik genetik yapısı olan potentia kapsamına bağlı olarak bilincin maddeliği formunun, insan zihninde düşünsel devinimi kristalize eden, içe doluşla akıl operatörünün devreye girişi sonucu kesinleşen oluşum seyrine kendi katılımını da içselleştirerek: gözlem ve deneye dayalı zeki çözüm ile formüle edip “idea” formunu kültürelde kavramsal yada formüle olarak somutlanmasıdır.
Kanımca deyişlerinde dilimizi en anlaşılır öz ve biçimle sunan Yunus Emre, gönlümüzü feth eden zarif bir lirizmin doruğudur. Onun kimi deyişleri insanı kendinden alır, huşu içinde Allah-u Teala ile özlü rabıta kurdurur. Birkaç örneği:
“ilim ilim bilmekdür ilim kendin bilmekdür, Sen kendüni bilmezsin ya nice okumakdur.”
“On sekiz bin alem halkı cümlesi bir içinde, Kimse yok birden artuk söylenir dil içünde”…
“Çıkdum erik dalına anda yidüm üzümi, Bostan ıssı kaykıyıp der ne yersin kozumu”…
“Gerçek aşık oldun ise gel ışk kitabından okı, Can gözüni açtun ise hakikat bulasın Hakk’ı” …3
Burada içe doluşun kristalize oluşu olan ilham hali (fütuhât); gönüllere doğuş ve kalbin Nur’a gark edilişi olarak alalım. Önce bilgi ve Yakîn Mertebeleri üzerine M.İbnü’l Arabi’ye atfen yazılan bir irdelemeye dikkat çekelim:
İbnü’l-Arabi’ye göre İsr â (a.b.ç) zevk yolu ile bir bilgilendirme ve öğretimdir. Burak ise sebepleri ortaya koymak ve peygambere zevk yolu ile sebepleri öğretmek için gönderilmiştir. Allah Hz. Muhammed’e (a.bç.) kendi nefsinde meydan gelmediği öyle bir ilim vermiştir ki, o ilim sayesinde vahiy yolu ile dahi önce bilmediği şeyleri öğrenmiştir.4 Bu nedenle Mirâcın (a.b.ç)yakın mertebeleri ile ilişkisi vardır. İsrâ ve mirâç gerçekte yakının yani kesin bilginin iki aşamasıdır. İsra ilme’l yakından ayne’l yakına geçmektir. Çünkü aynel yakın bildiği şeyleri görmektir. Nitekim İbnül Arabi’nin cümlesi ifade ettiğimiz hususu pekiştirir: “O bildiğinin aynısını görmüştür.” Mirâç ise ayne’l yakın’den (bilgi kesinliği) hakka’l- yakın’e (gerçek kesinlik) geçmektir. Çünkü hakka’l- yakın, görmeye ve müşehadeye dayanan ilimdir. İbnü’l-Arabi’nin ısra’nın ilme’l yakından ayne’l yakıne geçmek olduğuna işaret eden cümlesini aşağıdaki şekilde tamamladığını görmekteyiz: “Bildiğinin aynısını gördü ve gördüğünün sureti (inanadığından) farklı değildi.” O halde miraç hakka’l yakıne ulaşmaktır.5
419: “Halvet makamların en yükseğidir; insanın içinde bulunduğu ve mamur ettiği bir menzildir, kamil insan o menzili zatı ile öyle doldurur ki, onunla birlikte oraya bir başkası gelip sığamaz. İşte, bu halvet ile kamil insan arasındaki nispet, tıbkı Hak Teala ile kulun kalbi arasındaki nispet (a.bç)gibidir.” 6
420: Bu âlemde halvetin aslı, alemin doldurduğu “Boşluk” tur (el-hala)Bu boşluğu ilk gelip dolduran “heba” dır.7 Bu karanlık bir cevherdir ki zatı ile “halâ” yı yani “Boşluğu” doldurmuştur. Sonra Hak Teala o cevhere “Nur” ismiyle tecelli etmiştir; sonra o cevher onun rengine boyanmıştır. Öyle ki karanlığın -ki o karanlık ademdir- hükmü kendinde zail olmuştur ve “varoluş” la (Vucud) nitelenmiştir. Rengine boyanmış olduğu O Nurla kendi (nefsi) için zahir olmuştur. İşte Onun zuhuru insan suretinde olmuştur. Bu nedenle, Allah ehli kimseler bu zuhuru “büyük İnsan” (el-insanü’l kebir) diye
isimlendirilir. Onun özetini ise “küçük insan”(el-insanü’i sagir)…8 .. . İnsan bir küçük âlemdir. Alem bir büyük İnsandır; İnsanı kâmil ise, o, âlemin özetidir.9
435: Ey dostum,Allah bizide sizide yardımı ile desteklesin! Bil ki, ”keşif” halvetin zıttıdır…halvette perdeler vardır…Halvet sahibi “keşif” durumuna ulaştığı zaman, artık halvette olmadığını ya da halvetten çıktığını bilir.10
437: El evvelü ilâhi ismi ve el-Batınü ilâhi ismi halveti gerektirir.El ahirü ilahi ismii ve ez-zahirü ilâhi ismi halvetin terk edilmesini yani celveti gerektirir…Sonuç olarak “halvet” dünyevidir; bu dünya ile ilgilidir.” Celvet” ise uhrevidir.,ahiretle ,öte dünya ile ilgilidir.”ahiret hayatı daha hayırlıdır.”(Kur’an,el -A’la 87/17)..(a.b.ç) ( M.İbnü’l Arabi /Hakikat ve Tefekkür,syf:112)
M.İbni’l Arabi ‘den aldığımı bu alıntılarda; gayb hali ve gaybda gayb hali için salih niyetle kalben halvete yönelim şuhud halinde olmak ve O’nda hemhal olmaktır, bu tasavvufi yaklaşımdaki bir Şiiri burada nakledeyim:
“Şiir 1.
Huzurum hak iledir gaybet halimde
Huzurum O’nunladır; bu nedenle O’dur hazır olan
Gaybet halimde O,Hak Bâtındır
Huzur halimde ise O Zâhirdir
Eğer ben O’nun önüne geçsem,o zaman ben Evvel
Eğer O benim önüme geçse, O zaman ben Ahir olurum.”11
Halvet’e yönelişi bir “ilgi ve ilişki bağı” ile kalbe doluşun (El-Fütuhât’ı ) fenafillahı Hakka’l yakın olmaya bir derindelik olarak yorumlayıp bunu: “Ünsiyeti bime“ hali, bir maksimalite (en yüce iyi) olarak uylaşıma sunalım.
“Öyle ise ilk sorulacak şudur: saf akıl kendi başına istemeye yeterli olabilir mi, yoksa akıl istemenin ancak deneysel-koşulu mı belirleme nedeni olabilir? Burada saf aklın eleştiri ile haklı çıkarılan, ama deneysel olarak ortaya konmayan bir nedensellik kavramı yani özgürlük kavramı işe karışır.”12
“…Çünkü elimizdeki eleştiride ilkeler den başlayarak kavramlara ve ancak kavramlarda, olabildiği yerde duyulara, gideceğiz; oysa teorik akılda duyulardan başlayıp işi ilkelerde bitirmemiz gerekiyordu” …13
“Akıl, istemeyi pratik bir yasa ile haz ve acı duygusu –hatta bu haz yasanın kendisinden alınan bir haz olsa bile-araya girmeksizin, dolaysız olarak belirler ve ancak saf akıl pratik olabildiği için yasa koyucu olabilir.”14
“…Şimdi bir yasayı bütün içeriğinden yani(belirleyen neden olarak her türlü isteme nesnesinden ayırırsak, geriye genel bir yasa koymanın sırf biçimi’nden başka bir şey kalmaz. Demek ki akıl sahibi bir varlık kendi öznel pratik ilkelerini, yani maksimlerini, aynı zamanda genel yasalar olarak düşünemez, ya da maksimlerini pratik yasalar yapanın, yalnız başına bu maksimlerin biçimleri –onları genel bir yasa olarak konmaya uygun kılan biçimleri olduğunu kabul etmek zorundadır.15
Burada temel olarak ahlakın aksiyomatik yapıya ulaştırılmasında kimin için, ne niyetle ve ne kadarı ile bu forma varıştaki amaç ne için? sorusuna kıymetli düşün ve bilim insanlarının yaklaşımlarından da feyiz alarak bir cevap geliştirmeye devam edelim. Aksiyomatikleştirme çabamızda; genelde cins, etnisite ve inanış ayrımına dayanmayan birimseldeki ferdi ‘ünsiyete’ yönelim çerçevesinde; yoldaki ergin insanın muğlak ve öznellikte göreceli iyi yerine en yüksek mertebeden iyi olan; ünsiyeti bilme kavramı ile ayarı tutarlı ahlak için hemen hemen sentetik aksiyomlara öz kıymet ve esas yapı taşı olarak sunalım.
Şimdiye kadar bu metnin A4 gergefine dokumasında bilmi ve ilmi bilgilerin birbiri ile sarmal temel yaklaşımlarını sunmaya çalıştık. Bu geniş ve somut dayanağı aksiyomatikleştirmede özlü söz olarak beş önerme ile ilgiye açalım.
1-Dirimselde sınırlı-sonlu varlık olan insan can ve vicdan ile halik olmuştur.
Şu anda bulunduğumuz serili alem içindeki dünyada zamanın limitasyondaki açılımına bağlı mekanda her şeyde kendimizle birlikte nesnel veriyiz. İster karanlık bir amâ’da (Adem) yaratılan eşref -i mahluk( ademiyat), ister doğanın evrimselinde vücut bulan insanımsılardan homo sapience (yetkin düşünen bir organizma) ekosistem bütünlüğü içinde fert olark yer alırız. Konumuz olan fert insanda; sınırlılık, hacmi belirlenebilir kaplamsal bir organizma bütünlüğü, sonluluk ise organizmanın bozunuma uğrayıp tamamen başkalaşımı. Can ile insan fıtratında eylemli ve duyumsal sürekliği olan bütünsel sistemin, yaşamdaki zaralı faydalı ayrımına yön veren temel dürtüyü, vicdan ile doğru -yanlış, iyi -kötü ayrımını süzen
insandaki doğal yetiyi kavramsal dile getirelim. Konumuza atfen yüksek organize canlı organizmalarında da vicdanın belirli seviyede varlığına işaret edelim.
2-Asal ihtiyacın giderilmesi huzurun kaynağıdır.
Asgaride kaygı duymadan imkânların hakça paylaşımı temelinde barınma, beslenme, üreyim ve yeti ile becerilerini fırsat eşitliğinde gerçeklemek asal ihtiyaçlardır. Bunların türevlerini arzulama ve yaşamadaki istenci bu istikamete çevirme, rafine bir paylaşım ve dayanışmalar çerçevesinde tüm halikin hakkını da gözeterek oluşturtulmalıdır. “Karnı tok, sırtı pek ve keyfi yerinde” her insan kötülüklerden arı yüksek iyiye yönelir. Bu vesile asal ihtiyacın giderilmesi huzurlu kalmanın elle tutulur asıl sebebidir.
3-‘En yüksek iyi’ ünsiyeti bilmedir.
Tasavufi yaklaşımda gönül gözünden ünisiyeti bilme; fakr-ı sülük halde yol almada tüm halik ile saygı sevgi temelindeki ahbaplığı, biricik olan dostluğa esasasen varışta (halvet); Hüsnü tam ve mutlak Didar’ı müşahade edebilmek için sürdürmektir. Immanuel Kant: Saf pratik aklın deneyimi çerçevesinde ödevini sorumlulukla toplum yarına yerine getirme ve saf teorik aklın özgürlük altındaki özerk eylemine tercih oluşturma süzgecindeki maksimali olan en yüksek iyi (bu içerik ünsiyeti bilme ile kapsanır) olur ki; tasavufi kapsamda insan tanrının nefes verdiği bir parçasıdır. “Beni bende demen bende değilim, bir ben vardır bende benden içerü” Y.Emre)
“Verilmiş bir eylem açısından, düşünülür öznenin, aynı zamanda duyular dünyasına ait bir özne oluşuyla, bu açıdan mekanik olarak belirlenmiş olmasına karşın, yinede özgür olabileceği kabul edilse de öyle görünüyor ki, genellikle bütün varlıkların ilki olarak Tanrının, tözünde varoluş nedeni olduğu kabul edilirse (ki bütün varlıkların varlığı olarak tanrı kavramından ve bununla birlikte teolojide başlıca dayanak olan, Tanrının herşeye yeterliliğinden de vaz geçilmeden, bu önermeden hiçbir zaman vazgeçilmez (a.b.ç) Şu da kabul edilmelidir: insan eylemlerinin belirleyici nedeni, büsbütün gücünün dışında olan bir şeyde yani kendisinden farklı olan en yüce bir varlığın nedenselliğinde bulunur. İnsanın var oluşu ve nedensellliğinin belirlenmesi, tamamen bu varlığa bağlıdır.” 16
En yüksek iyi olarak ünsiyeti bilme’yi kavramsallaştırma ve ayarı tutarlı ahlakta bir önerme olarak sunma biçimini Tasavufi Praksis yoldan bir belirlenim olarak takdim edelim.
4- Ünsiyeti bilme ergin kişiye yakışır.
“Özü sözü bir” doğru yoldan vicdan mizanı ile şaşmayan kendini aramada Kamil İnsan olabilme yönelimi taşıyan ferdi; ‘ergin insan’, yüksek iyi istikametindeki merhamet ve aşkal dolu huzurlu yolculuğu içselleştirme gayreti; ekosistem bütünlüğündeki yaşamda, sulh yapıcılığı ve razılıkla helallik arayışı, kişinin kendi ocağından süzülen “nâr- ı beyzasıdır”. İçe doluşla bilme gücüne bağlı hakikati yansıtan bu önerme kendimce herkese yakışır, diyorum.
5- Her toplumsal kendi kültüreli ile hâllenir
İnsanlığın sürü ve klan, kısmen topluluk sosyolojik yapısında doğa ile kurduğu doğal besin ve barınma neslin üretilmesi ilişkisi ilkel yaşayışa bağlı avcılık ve toplayıcılık iken toplumsal yerleşik yaşama geçişinde toprağın mülkiyeti ve işlenmesi, üretim araç ve gereçleri üzerindeki sahiplik kadar kültürelde üretim biçimlenmesinde etkin rol oynamıştır. Kavimler ve milletler olarak ayrılmasında coğrafyaya bağlı dilin gelişimi ve yazının eğitimdeki rolü çerçevesinde ilk bakışta üretimin tarzı ve mülkiyetin formları belirleyici gibi görünse de esas değişimi sağlayan kültürel ile kuşatılmış, düsünsel devinim sonrası hâsıl olan ihtiyacı çözmek için devreye giren içe doluşla keşf ve icadı zekice kapsayan anda tutuklayıcı akıl operatörüdür.
İnsan zamanın mekânsal açılımında maddenin bir hal alış biçimi olan bilincin yapısal formunu oluşturan ve doğada pratiğe aktaran canlıdır. Dolayısı ile bireyi, topluluğu ve toplumu günümüzde başat olan millletler formu ile üretiği ve kalıcı kılmaya çabaladığı kültüreli hemhalde yoğurur. Tüm insanlığın bilimi –teknik ve ilmi birikimi ile insanın, bu analitik yaklaşımda diğer önermeleri billurlaştırıp kapsamına alan ferdin; konum, durumu ve etkinliğini içeren salih eylemi, yeni yürüyüş güzergâhı olan insan kardeşliği ve halikin hakkına riayete dayalı olmalıdır. Sunduğum önermelerde iç içe geçirgenlik ile kesintsiz bir örgü ve kapsamında aşikâr olan en yüksek iyi (ünisiyeti) taşıma vardır. Deruni Türkçede buna “kişi zurbası ile yürür urbası ile yol alır”, yani bir topluluk örf, adet gelenekleri ile kendi pratiğini oluşturacak temel girdileri alır (akıl kuşatılır) içe doluşla düşünce gelişir, bilinci devinir ve keşif icat ve eserler ile yeni safhalara geçilir.
1 I.Kant Pratik Aklın Eleştirisi, sf 110
2 I.Kant Pratik Aklın Eleştirisi/ Çevri yönetmeni: İoanna Kuçuradi Türkiye Felsefe Kurumu 2009, sf 16
3 Age sf:17
4 Age sf 28
5 Age sf 31
6 M.İbnü’l Arabi /Hakikat ve Tefekkür, syf 98
7M.İbnü’l Arabi /Hakikat ve Tefekkür, syf 99
8 M.İbnü’l Arabi /Hakikat ve Tefekkür, syf 111
9 M.İbnü’l Arabi /Hakikat ve Tefekkür, syf:93
10Yunus Emre Divanı /Prof.dr.Faruk Kadri Timurtaş ..Babıali Kültür Yayıncılığı 2006, sf 77, 238,320 ve 323)
11 dipnot İBNÜ’L ARABİ , el-fütühatül -Mekkiye sf.386)
12 Hakk’ın Nuruna Miraç/ Hayy kitap, yayına hazırlayan Muhammed Bedirhan, syf:31-32-148,
13 Hakikat ve Tefekkür / M. İbni Arabi Hece yayınları- 43 (4.baskı) /Türkçesi: Mahmut Kanık sf 97,
14 Heba: içinde âlemdeki bütün suretlerin açıldığı, şekillerin meydan geldiği ilk madde, yani heyula, madde, La Matiere Primordiale
15 M.Yılmaz Öner / Prodeterminizm (Yaşar Kalma Olasılığı ve Zamanın Doğası) Belge uluslararası yayıncılık Ağustos 2000)
16M.Yılmaz Öner /Fizik ve Felsefe 3. Baskı Belge uluslararası yayıncılık Aralık 2000)
Vicdani politik bir rota için meşveret (4)
Merkez sağ ve sol partileri ülkeyi Troika ve İMF’nin vesayetine sokarak ekonomik krizden sorumlu tutan alt ve orta sınıf seçmenler, merkez sağ YDP ile merkez sol PASOK’u seçimlerde cezalandırıyordu.
Metin Akpınar Adliye’ye yürüyor tek başına. Bir yaşlı adam ağır ağır yürüyor. Yanında, arkasında kimse yok. Yalnız bir adam yürüyor.
Tasavvufi kültürelin temelinde manaca belirsizliği sezgi ile kapsama, içe doluşla oluşan hissetme duyarlılığının yoğunlaşması (İnayet) sonucu muhtemeldeki olası olaylardan olabilirliği önceden görme; Hadisi kutside nakil edilen: “Ben mümin kulumun gören gözü, işiten kulağı, eli ve dili olurum” mealindeki ifadeyi kendimizce tevil ederek; “ mümin kulunun duyum ve hissi kalbe inen Allah’ın hikmetinin bir tezahürü” diyelim . Yunus Emre’de dile gelen bu husus: “ Beni sorman bana bende degülven, suretim boş yürir tondan içeri” insandaki Vahdaniyet’e işarettir ( Harabi’inin vahdatnamesi bu konuda iyi bir lirik anlatıdır. https//eskisozluk.com). Yüksek seviyede organize canlı yapılanmasında vicdani duyuşa dokunan bir ahlak için Fuzzeysel Mantığın hirbit modelde (bulanıklaştırma-sinir ağı) durulama süreçlerine birikimli potensiadaki dayanakta güçlü ve compact olan (birbirinin içine kesintisiz zincir oluşturabilen) dilsel değişkenlerle içerikte çakışan “ meşru-edebi-makul (akla yatan) ve itibari” kavramları yapı taşları olarak alabiliriz. Şahsı ve sivil resmi kurumsal yapılanışlara öncül olacak bir ahlakı, norma açık aksiyomatik hale getirebilme gayretimizde; olan biteni yorumlayış esnek ve hacimseli kapsamda yarıçap öznel olduğundan hiç kimsenin potensiayı kavrayışı birebir ve aynı değildir, gözlemlerin ve deneyimin süzgecinde vicdani istikamette yakın anlamlandırmada uylaşım sağlayabiliriz. Fuzzysel mantık ile durumu irdelemeye ve durulamaya yöneldiğimizde; meşru- edebi-makul- itibari olarak herkesçe kabul edilecek dilsel atomik birimleri, önceden ifade ettiğimiz dizge yapı taşlarından birkaçını da alarak:
tüm bu kritize kavramları korku, kin, nefret ve sömürüyü ortadan kaldıracak salih bir amaç için “hakikati yakın kavramada ayarı tutarlı ahlak’ın temel kümesi” olarak adlandırmak yerinde olur. Bu temel kümedeki damıtılmış özlü kavramları şahsi, resmi, yarı resmi ve sivil her yapıya normatif kıymetler için çeşitli seçilim demeti olarak sunabiliriz. Immanul Kant’ın pratik akıl ile saf aklı çözümlemesinde fark kriteri olan maksimal (en yüksek iyiye yönelme) yaklaşımlarına dayanarak, tasavvufta Fakr-ı sülük olup menziller aşma sürecini de bu seçilim demeti ile tabii ve zihinsel bağdaştırarak meşru olabilirlik, edebi olarak makul ve vicdani olarak makbul-itibari eşikleri bulanık sinir ağı formu ile modelleyebiliriz.
“Kavramların içerik ve kapsamında ‘uylaşım’ esastır.” görüşünü işleyen Henri Pioncare; matematiksel sürekli, fizik süreklisi, uzay- zaman, sonsuzluk olgularını kas duyumları ve his duyumları çerçevesinde irdelediği eserinde (Bilimin Değeri) ; bilginin kesinleştirilmesi işlevinde sezgi ve mantık yaklaşımların farkı üzerinde sezginin bütünleyici rolü ile mantığın inşa edici karakterini şöyle açıklar:
“…Kesinleşmekle matematik bilimi (a.b.ç)*kimsenin gözünden kaçmayan bir yapmalık karekteri kazanıyor; kendi tarihi menşeinin unutuyor; soruların nasıl çözülebileceği görülüyor, fakat onların nasıl ve niçin ortaya çıktıkları görülmez oluyor. Bu da bize gösterir ki mantık yetmez; ispatlı bilim tekmil bilim değildir. Sezgi mantığı tamamlama rolünü muhafaza etmelidir, ben buna denge ağırlığı veya panzehir rolü de diyebilirdim...” (J. H.Pioncare Bilmin Değeri syf:16 M.E.B basım evi 1949 çeviri: Fethi Yücel ) *(a.b.ç =altını ben çizdim)
Bilim Ahlakı meselesinde irdeleme konumuz olan ayarı tutarlı ahlak üzerine temel yaklaşım esnimiz olan H.Pioncare:
“Dinlerin inanan ruhlar üzerine büyük bir iktidarı olabilir, fakat herkes inanıcı değildir. İnan ancak bazılarına kendini kabül ettirir, akıl herkese kendini kabül ettirecektir. Başvurmamız gereken akıldır, yaptıkları parlak, fakat bir an için eğlenilen ve patlayıp yok olan sabun kabarcıkları gibi gelip geçici olan metafizikçinin aklına başvurulur demiyorum. Ancak bilim sağlam yapan astronomiyi ve fiziği kurdu; bugünde biyolojiyi kuruyor; aynı yöntem ve yollarla yarın ahlakı da kuracaktır. Buyruk ve hükümleri ihtılafsız hüküm sürecekler.Hiçbir kimse onlara karşı mırıldanmayacak. Bugün üç dikme teoremi veya çekim kanununa karşı gelmek düşünülmediği gibi artık ahlaki kanuna da karşı gelmek kimsenin aklından geçmeyecektir. “ (H.Pioncare, Son Düşünceler /Ahlak ve bilim Syf:165, çeviri: H.Ragıp Atademir ve Süleyman Ölçen MEB yayınları İstanbul 1965 ) .
Mantığa, sezgiye, bilim ve ahlaka tematik ve aksiyomatik açılım sunan, günümüzde pek çok branş ve modern tekniğin gelişim alanlarında ismi var olan, uzay -zaman göreceliği ve süreklilik konularında güçlü açılımlar yapan H.Pioncare’nin bilimsel yaklaşımlarının ve düşünüş tarzının insanlığın ilerleyişine önemli bir katkıları vardır.
Şimdi de Albert Einstein The laws of Sicince and the laws of Etik (çevri tamamı için : Mehmet Göksu Kayaalp..KAYAALPGOKSU.BLOGSPOT.COM. ) çevri yazısından birkaç kısım alalım:
Albert Einstein; “Bilmsel ifadeler ve kavramların ortak noktası vardır; ya doğrudur ya da yanlıştırlar (kifayetli ya da kifayetsiz) onlara ya ‘evet’ ya da ‘hayır’ diyebiliriz. Bilimsel düşüncenin bir özelliği daha vardır. Mantıklı ve kendi içinde tutarlı sistemleri üzerine kurduğu kavramlar duygu ifade etmezler. Bilim insanı için sadece ‘varlık’ varıdır, dilek, değer biçmek, iyi, kötü kısaca nihai bir amacı yoktur.”
“…Bu denilenlerden yola çıkarak mantık ile etiğin birbirinden ilgisiz olduğu düşünülebilinir. Gerçekten de olguların ve ilişkilerin ifadelerinden etik kurallar çıkarılamaz. Fakat etik kuralları mantıksal düşünme ve deneysel bilginin yardımı ile rasyonel ve tutarlı hale getirilebilir. Birkaç etik önermesi üzerinde uzlaşırsak ve bu varsayımları yeterince açık biçimde ifade edersek bunlardan başka önermeler çıkarabiliriz. Bu tip önermeler matematikte aksiyomların gördüğü işleve benzer görür, etikte.
…. Etik aksiyomları keşfediliş ve sınanış açısından bilimsel aksiyomlardan çok da farklı değillerdir. Hakikat deneyimin sınavından geçebilendir.” (Adı geçen çeviriden)
Burada kavramsal olarak” uzlaşı” bir müzakereye, uylaşım içerik ve kapsamda hemen hemen aynı şeyleri anlamada içseldir. İrdelemede ve öneri geliştirmede kavramsal tercihimiz uylaşım olacaktır.
Daha önceki çalışma kitabımız Tasavufi Praksis yolda/ Zamana topolojik yaklaşımda; Ludwig Feuerbach’ın Geleceğin Felsefesinin İlkeleri eserinde ( Alter yayıncılık 2010/Cevri: Gülistan Solmaz) tasavvufi manada:
Dine göre öte dünyada bulununan, nesnel olmayan tanrının rasyonel ya da teorik yönden benimsenmesi ve çözülmesi spekülatif felsefedir.(a.b.ç)
“ Doğa bilim nasıl ışıktan çıkıp göze dönüyorsa, aynı şekilde felsefede düşünmenin neslerinden “düşünüyorum”a dönmektedir. Aydınlatan, aydınlık yapan öz olarak, optiğin nesnesi olarak ışık, şayet göz olmazsa ne işe yarar? Hiç bir şeye. İşte doğa bilim bu noktaya kadar gelmiştir. Ancak-felsefe devam eder-eğer bilinç(a.b.ç) olmazsa göz neye yarar? Aynı şekilde hiç bir şey; bilinç olmadan bir şeye yaramaz. Görmüşüm, görmemişim fark eden bir şey olamaz. Görme’nin ya da gerçekten görme’nin gerçekliği her şeyden önce görme bilincinin varlığıdır. O halde senin dışındaki bir şeylerin varlığına niçin inanıyorsun? Çünkü bir şeyler görüyor, işitiyor ve hissediyorsun. Demek ki bu şeyler önce bilincin nesnesi oldukları zaman gerçek bir şey, gerçek bir nesne haline gelmektedirler; yani bilinç mutlak realite ya da gerçekliktir. Bütün var olanların gerçek değer ölçüsüdür. Bu durumda var olan her şey bilinç için sadece kendilik olarak, bilinçli olarak vardır; Çünkü bilinç her şeyden önce varlık’tır(a.b.ç)…(L.Feuerbuch syf 100)
Tasavvufi Praksis Yolda /Zamanın topolojik bakış kitabımızda bu ve benzeri alıntıları yorumlayıp: İnsan zihninin sonsuzluğa uzanırken sınırlandırıcılık özelliği gereği, kapsama alanında düşünsel devinimin kuantif ve kaotik hallerini akıl operatörü ile anda tutuklanarak doğaya uyumlu eserler ve metodolojik zeki çözümler üretmesini bilincin maddiliği olarak ifade etmiştik.
Yine adı geçen kitabımızda Aristo’nun ifade etiği <potensia> kavramına Yılmaz Öner’in Fizik ve Felsefe yapıtında açılım getirdiği iç geometri ve genetik biçim doğrultusundaki formülasyonuna da kısaca yer vererek kâinatta oluşan devinimsel süreç ile zihinin helografik atmosferinde oluşan düşünsel devinim paralelliğine de değinmiştik.
K.Marks , F.Engels :“ ses değişimi”…[…]
“Alman idealist felsefesinden bilinçli diyalektiği (a.b.ç) onu doğanın ve tarihin materyalist anlayışı ile bütünleştirmek üzere kurtaran hemen hemen yalnızca Marks ve ben olduk. Ne var ki aynı zamanda hem diyalektik hem de materyalist bir doğa anlayışı matematik ve doğa bilmi (a.b.ç) ile içli dışlı olunmasını gerektirir. Marks yetkin bir matematikçi idi, ama doğa bilimlerini ancak parça parça, kesili, dağınık bir biçimde izleyebiliyorduk. Ancak ticari işlerden çekilmem ve Londra’ya yerleşmem bana zaman verdikten sonradır ki, sekiz yıl boyunca zamanımın en büyük bölümünü bu işe vererek, matematik ve doğa bilimlerinde olanak ölçüsünde (Liebig’in dediği gibi)* tam bir “ses değişimi”(a.b.ç) yaptım.”[i]
Kavramlar, bilgi birikim sürecinde matematiksel yönetemlerle ( Bir çalışma bünyesine matematiği kattığı ölçüde bilimsellik taşır. I.Kant’ın belirlemesine Engels’in “ses değişimi “ vurgusu yapması) toplumsal yaşam alanında da tecrübenin imbiğinden geçerek içinde yaşamsal kıymet biriktirmesi dolayısı ile doğal kavramsallaştırma süreçleri, her coğrafyanın yapısalına uygun bir güçlü dil dizgesinin (Felsefi anlayışlar ) varlığını gerekli kılar. Kendi coğrafyamız ve hinterlandında farklı kadim diller kadar tınısı, anlamı, sentetik kavramları ve teknik adlandırmayı bünyesine katmada mahir olan Deruni Türkçe olarak ifade ettiğim dilimiz de bu güce maliktir. Deruni Türkçe kendi esnek, anlatımdaki kıvrak yapısı ve tını zenginliği ile Fuzzysel mantığın bulanıklaştırma işlevinde atomik birimi olabilecek pek çok dilsel değişkenin seçilip uygulanmasına geniş olanak verir.
Özlü söz, bilimsel bilgi ve modern tekniğin oluşumunda; 1.0 formu (dünyanın kendi öz enerjisini keşf ve yönetimi) adı verilen içinde yaşadığımız dünya uygarlığında vahset karışımı %60’dan fazla olan bu formunda, genel olarak fiziko-kimya ile biyo-pisiko aşamaların farklı süreçlerinin tümünü maddi ve manevi bünyesine alan bir varlık olarak İnsan, doğanın bilgi üretim ve bilincin maddiliği sürecinde aktif bir öz değeridir. Bilgi birikiminde insanlık ve fert olarak insanın geliştirici ve değiştirici yönü bu aşamada evrimsel sürecin başat yönelimidir. İlmi ve bilmi bilginin ( gönül gözü, tecrübe, gözlem ve deneysel) damıtılmasında, bilincin değişik formlardaki maddiliğinde ve kolektif iradenin tesis edilmesinde düşünen insanın varlığı esasdır. Buradan haraketle nefsi mütmanin düzgün insanların oluşturacağı bir örgüsel yapılanış ancak toplumsal ve ekosistem bütünselliğinde doğayı tüm halik olmuşlarla birlikte kucaklar. Doğrudan demokratik örgüsel yapılanışı insanın (merkezi sinir sistemi ve hissi kabiliyeti doğal evrimde en gelişkin forma benzer modelleme) pratiğin şekil alamsında ve potensiaya katkı açısından, evrimin sosyo-pisiko aşamasında, öğrenici ve üretken ‘gömülü sistem’ olarak kavramsallalaştıralım.
Güneş sistemi ile birlikte arzın kendi öz devinimi (bilmi) ve bir ilinek yazgısı (İlmi) vardır. İnsanlar kendi tecrübe ve ufuk sınırları ile somutlaştırdıkları maddi şeyler üzerinden varlık kanıtlamaya aklen meyillidir. Makulat (hisi ve kalbi akla yakın Şems Terbizi) çerçevesi denilen bu husus hisi ve kalbi sezgi derinliğini ilmi sürece katan ve özünü tarihselde iz olarak bırakan bir çevrim sunar. İster fert fert ister bir topluluk olarak insanlar makulatta uygun olanı daha değerli bulur ve olan biten budur diyerek, kendi aklı belagati ile nedenseliğini içselleştirip beraklığını ve yüceliğini kendince kesinleştirir. Fıtratta vicdani donanım taşıyan ancak içe doluşa açık olmayan (kulağı kalbi mühürlü) düşünüş ile gönül deminde aklatme meyli kısıtlı olan nefsi emarelere yenik mülkiyetçi bireyin, ben sevici -öz çıkarcı (Pratik aklın eleştirisi I. Kant) yönü ağırlıklıdır. Nefsi mülkiyetçi düzenekte vicdani yönü zayıf kalan bu vasat bireyselleşmenin; özdeki vicdani özle: sevgi ve dayanışma, merhamet ve aşk, edep ve ar ile donatılabilme nitelikli işlevi için ayarı tutarlı ahlak aksiyomlarını toplumsal özgülde yorumlayan ve uygulayan(Köy Enstitiüsü modelleme esinli) bir eğitim ve öğretim süreci gereklidir.
[i] Termal kimya irdelemesine girişinde Liebig şöyle yazar.Kimya çok hızlı ilerlemeler yapıyor. Ve treni izlemek isteyen kimyacılarsürekli bir ses değişimi (a.b.ç)durumu(étata de mue) içinde bulunuyorlar.”(F.Engels /Anti dühring 1885 baskısına önsöz)( K.Marks ve F.Engels Felsefe Metinleri Muzaffer Erdost /Sol yayınları 2009 baskı, syf :196)